Na zaproszenie Towarzystwa Niemiecko-Polskiego Bielefeld e.V. (Deutsch-Polnische Gesellschaft Bielefeld e.V.) oraz Andrzeja Chmieleckiego kierownika domu Theodora Hürtha w Bielefeld (Theodor-Hürth-Haus) przygotowuję wraz z muzykami, Elżbietą Stempel, Wojciechem Stempel i Piotrem Miłosławskim, nowy wieczór artystyczny, w którym teksty liryczne, krótka forma prozatorska i teksty satyryczne stopią się w jedną całość z piosenkami poetyckimi i improwizacjami na skrzypce i gitarę. Halina Kostrzębska zaprojektowała plakat i ulotki reklamowe oraz dba o reklamę w polonijnych mediach. Wieczór odbędzie się 9 kwietnia 2016 roku w gościnnych progach domu Theodora Hürtha w Bielefeld.
Najważniejszym zadaniem każdego człowieka powinno być nadanie głębokiego sensu własnemu życiu. To nadanie sensu polega na tym, aby w pełni wykorzystać czas, który został nam ofiarowany i nadanie życiu takiego znaczenia, które daleko wykroczy ponad radość z tego życia płynącą. Czy istnieje życie po życiu? tego nie wie nikt i nikt zapewne nigdy się za życia nie dowie. Ja także tego nie wiem, i na dobrą sprawę, nie interesuje mnie to w najmniejszym stopniu, ani nie przeszkadza w czymkolwiek. Ja żyję tu i teraz. Dlatego staram się ze wszystkich sił, nadawać mojemu życiu codziennie tyle sensu, ile jest tylko możliwe, tak aby w pełni wykorzystać czas, który mi jeszcze pozostał. Dążę do tego, aby wszystko co robię, było wartościowe, słuszne i nie byle jakie. Kreatywna praca nad tekstami piosenek zajmuje mnie obecnie najbardziej, ale także sprawia mi najwięcej radości, co nie znaczy wcale, że mniej poświęcam teraz czasu na pisanie wierszy. Poszukując nowych dróg i nowych form wypowiedzi, piszę ostatnio bardzo dużo trudnych tekstów, na tematy egzystencjalne i tematy związane z przemijaniem. Starzeję się coraz szybciej, i fakt ten ujawnia się także w tematach, które mnie obecnie zajmują.
Waldemar Kostrzębski - Post factum, recytuje autor
Miłość jest najpiękniejszym ludzkim uczuciem ale jednocześnie najtrudniejszym, ponieważ niewiele związków dwojga ludzi ma szansę przetrwać całe życie. Miłość jest największym szczęściem, rodzi się najczęściej nagle, idealizuje drugiego człowieka, to przeogromny ocean emocji, bardzo zbliżony do szaleństwa, to stan niezwykły. Miłość nie podlega ani prawu ani rozumowi. Bardzo wielu ludzi kojarzy miłość z namiętnością, seksem, fizycznym kontaktem z drugim człowiekiem. Co robić, jeżeli ta namiętność z biegiem lat się zmniejsza? Lub jest nadal ważna tylko dla jednego z partnerów? Dla wielu związków oznacza to koniec miłości! Czy tak być musi? Czy nie istnieje miłość na całe życie? Wiele osób twierdzi, że nie ma takiej miłości, co przetrwa wszystkie wichury. Nic bardziej mylnego! Taka miłość istnieje, chociaż nie dotyczy większości ludzi. Tajemnica miłości na całe życie może zawierać się we wszystkim możliwym, ale z całą pewnością nie tylko i wyłącznie w bogatym życiu seksualnym. Z wielkim zainteresowaniem przeczytałem streszczenie badań studyjnych, autorstwa dwóch brytyjskich seksuologów dr. Meg John Barker i dr. Jacqui Gabb, które w swojej najnowszej książce „Tajemnice wiecznej miłości” (mój wolny przekład) podsumowały swoje badania, dotyczące trwałości uczuć w związku dwojga ludzi. Badania objęły 5000 osób, jedynym wymaganiem dla wzięcia udziału w tych studiach był, długoletni i szczęśliwy związek partnerski lub małżeński. Wiele par przyznało, że ich życie seksualne nie jest już tak bogate, jak było na początku związku. Po przeanalizowaniu wszystkich odpowiedzi okazało się, że prawdziwa miłość nie jest zależna od bogatego życia seksualnego, które na dobrą sprawę nie ma większego wpływu na jej trwałość. Najciekawsze stwierdzenie zawiera się jednakże w fakcie, iż pytane pary, nie odbierały tego zjawiska w sferze bolesnego braku. Za to inne formy cielesnego kontaktu i różne formy czułości stały się dla nich z biegiem lat nie mniej ważne niż sam akt płciowy, stały się dla tych ludzi równoważną alternatywą. Podsumowując swoje badania, brytyjscy seksuolodzy opublikowali 10 punktów (poniżej w moim wolnym przekładzie), od których, ich zdaniem, zależy trwałość związku partnerskiego czy małżeńskiego:
Wspólny śmiech i podobne poczucie humoru
Wspólne wartości i zainteresowania
Wzajemna przyjaźń
Wzajemna dbałość o siebie
Wzajemne poczucie bezpieczeństwa
Poczucie szczęścia we dwoje
Wzajemne zaufanie
Pielęgnowanie i dbałość o związek
Wzajemne słuchanie siebie i rozmowa
Pielęgnowanie uczuć i zachowań z etapu zakochania
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że wszystkie te punkty są bardzo proste i łatwe w realizacji. Z badań jednakże wynika, że wystarczy tylko, iż w jednym lub w dwóch punktach nie będzie równowagi, i już istnieje wielkie niebezpieczeństwo dla związku i szanse na jego przetrwanie maleją. Cztery lata temu, na zaproszenie Julity Mischke z Radia Darmstadt, miałem przyjemność brać udział w dwugodzinnej audycji na żywo, w której, wraz ze sławnym autorem "Samotności w sieci" Januszem Leonem Wiśniewskim oraz Julitą Mischke, rozmawialiśmy właśnie o miłości, widzianej z dwóch różnych perspektyw. Ja nigdy nie ukrywałem, że jestem niepoprawnym marzycielem i romantykiem, wiernym romantycznym tradycjom, dla którego miłość jest największym i najpiękniejszym darem. Na pytanie, czym jest dla pana miłość, Janusz Leon Wiśniewski odpowiedział, że dla niego, jako naukowca - przy całej magii, towarzyszącej ludzkiej miłości - miłość jest, w rzeczy samej, ciągiem skomplikowanych reakcji chemicznych, które powodują przyspieszone bicie serca, uczucie podniecenia, brak łaknienia, zmniejszony apetyt, lepsze ukrwienie i uwrażliwienie na dotyk. Jest to stan, porównywalny do narkotycznego transu. Mózg ludzki jest w stanie wyprodukować swoje narkotyki (opiaty), ale organizm z czasem uodparnia się na działanie tych narkotyków, dlatego miłość nie może trwać wiecznie. Pamiętam moje zakłopotanie, bo za chwilę miałem określić moją wizję miłości i mój stosunek do uczuć wyższych. Janusz Leon Wiśniewski wykazał zrozumienie dla moich fascynacji, twierdząc, że wyjątki potwierdzają każdą regułę. Czytałem w radiu moje wiersze i byłem szczęśliwy, że miłość nie jest dla mnie krótkotrwałym procesem chemicznym, tylko niekończącym się pasmem wzruszeń, uniesień i ogromnego poczucia bezpieczeństwa. Być może mój biochemiczny zegar tyka trochę inaczej. Być może wszystkiemu winne są moje geny. Być może właśnie dlatego tak chętnie piszę wiersze o miłości.
Waldemar Kostrzębski - Ze wzajemnością, recytuje autor
